Met nog drie wedstrijden tot de winterstop en drie duels in zeven dagen stond deze periode vooraf al aangemerkt als beslissend voor hoe Sparta de winterstop in zou gaan. Maar voordat we vooruit konden kijken, was daar eerst deze zondagmiddag Heerenveen thuis.
Kwart over twaalf.
Een tijdstip dat nergens goed voor is. Geen spanning, geen opbouw, geen echte wedstrijdbeleving. En dat was vandaag zichtbaar én hoorbaar op Het Kasteel. De sfeer kwam nauwelijks op gang, het stadion leek half wakker en het elftal sloot zich daar naadloos bij aan of misschien beter gezegd andersom.
Laten we, zonder onszelf boven anderen te willen plaatsen, ook eerlijk zijn: wij krijgen regelmatig kritiek op de nummers die we zingen. Maar over het algemeen komt de Spartaan zelf vaak niet verder dan “C’mon Sparta!”. Zonder trommel, zonder liederen, zonder constant gezang of gemor zoals sommigen het noemen en met vooral internet-tikkende ITWM-helden erbij, verandert Het Kasteel al snel meer in een bibliotheek dan in een voetbalstadion.
En dan te bedenken dat onze Belgische vrienden er wél alles voor over hadden.
Zij zaten al vanaf acht uur ’s ochtends in de auto, richting Rotterdam, om Sparta te steunen. Respect daarvoor.
Wat viel er op?
Eerlijk gezegd bijna niets positiefs.
Het was van begin tot eind een slechte wedstrijd van onze kant. Geen strijd, geen passie, geen urgentie. Heerenveen hoefde niet eens groots te spelen om met 3–0 te winnen. Sparta maakte het zichzelf en de tegenstander veel te makkelijk.
Geen duels, geen overtuiging, geen gif.
Alsof het besef volledig ontbrak dat dit een cruciale fase van het seizoen is.
Is het Steijn, die de ploeg niet meer weet te raken of te motiveren?
Of is het Gerard, die met het beschikbare spelersbudget simpelweg te veel middelmaat heeft gehaald?
Dat laten we voor nu in het midden.
Maar dat er iets niet klopt, is inmiddels overduidelijk. Op meerdere posities is het niveau openbaar en pijnlijk matig. Dat zie je niet in één wedstrijd, dat zie je structureel week in, week uit.
Blik op donderdag Tilburg
Donderdag wacht de volgende wedstrijd Tilburg, voor de beker.
En laat één ding duidelijk zijn de beker mag niet worden onderschat. Het is de kortste weg naar Europees voetbal.
Is dat realistisch? Misschien niet. Maar er is altijd een kans.
Dus verwachten we 120 procent donderdag.
Er zullen weer zo’n 350 Spartanen afreizen op een doordeweekse avond. Dus geen B elftal, Maurice. Geen excuses.
En ook aanstaande zondag geen afwachten. Geen gelul. Passie en strijd. Minimaal.
Na deze reeks verwachten we maar één ding dat Gerard ingrijpt in de winterstop.
Er moeten spelers bij. Niet om de selectie te vullen, maar om kwaliteit toe te voegen.
Op deze manier dreigt het een kleurloos seizoen te worden.