Na de zinderende halve finale tegen Tripoli reisden we opnieuw af naar Kreta. Bij aankomst zat de sfeer er al goed in: de voorbereiding op de grote dag was begonnen. Voor het eerst in 35 jaar stond OFI weer in de bekerfinale. Een historisch moment dat we samen met onze broeders van Krites en andere OFI-fans wilden beleven. De eindbestemming: het OAKA-stadion in Athene.
Op Kreta werden we warm onthaald, zoals we dat gewend zijn. De mannen hadden het druk; ze waren deels verantwoordelijk voor de organisatie van de supportersreis. Er zouden naar schatting zo’n 12.000 OFI-fans afreizen per boot of vliegtuig vanuit Kreta, en nog eens enkele duizenden uit andere delen van Griekenland. Wij zouden per boot meevaren, en zo zelf ervaren wat het betekent om als eilandbewoner je club achterna te reizen naar het vasteland.
Ondanks de hectiek voelden we de vertrouwde Kretenzische gastvrijheid. De dagen voor de finale werd er gelachen, gegeten en vooruitgekeken naar wat komen ging. De droom om na 35 jaar weer een prijs te pakken, leefde bij iedereen.
Zaterdagochtend, wedstrijddag. We verzamelden bij het clubhuis in Pateles en reden met scooters naar de haven. Daar was de sfeer al volop aanwezig. Op de kade én op het dek van de ferry werd luid gezongen. Vlaggen, trommels, pyro: het feest was begonnen. Van de andere boot klonken tegenliederen terug en op het dek werd het steeds voller. De heenreis verliep, gevoelsmatig, vrij vlot en er waren zelfs enkele cabines beschikbaar om te relaxen.
We voeren niet rechtstreeks naar Athene; op bevel van de politie meerden we aan in een andere haven, op zo’n 50 minuten rijden van de hoofdstad. Eenmaal daar gingen zo’n 2.000 man van boord, verspreid over vele bussen. Wij zaten in bus 1, samen met leden van Krites en Snakes. De politie was in grote getalen aanwezig, zowel in de haven als onderweg. Ergens ook logisch, want wedstrijden tussen OFI en Olympiakos gaan zelden zonder incidenten voorbij. Over het algemeen zijn er bij competitiewedstrijden ook geen uitfans toegestaan, op enkele uitzonderingen na.
De rit verliep zonder incidenten, al bleef iedereen alert. Aangekomen bij het OAKA stadion zagen we waarom er zo veel politie was ingezet: duizenden agenten moesten de wedstrijd in goede banen leiden. In Athene heb je immers ook Panathinaikos en AEK Athene en ook dat zijn rivalen.
Het tifo-materiaal werd uitgeladen en we trokken naar het fanplein, waar de sfeer uitbundig was. Hier en daar keken mensen op: ze hoorden een totaal andere taal, maar al gauw hadden ze door dat wij de Hollanders van Sparta waren.
De controle bij het stadion was opvallend laks; tot onze verbazing hadden velen van ons zonder moeite pyro kunnen meenemen. Eigenlijk was er van fouilleren geen sprake. We namen plaats achter het doel, in het vak van de ultras van OFI. In totaal zaten er zo’n 17.000 OFI-fans in het stadion, tegenover 26.000 Olympiakos-supporters. Door de enorme passie van de Kretenzische fans, was het verschil in sfeer nauwelijks te merken. Gezien de logistieke uitdaging om vanaf Kreta te reizen, was dat indrukwekkend, een eerbetoon aan de toewijding van de achterban.
Ook andere bevriende clubs waren aanwezig aan OFI-zijde: Ovestclub van Anorthosis Famagusta uit Cyprus, Metz uit Frankrijk en binnenlands ook Apollon Kalamaria.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn: OFI was niet bij machte om het Olympiakos echt lastig te maken. De finale eindigde in een 0-2 nederlaag. Teleurstellend, maar het gevoel overheerste dat de club weer lééft. De aanwezigheid, de passie, de opkomst dit was een overwinning op zich.
Na de wedstrijd keerden we terug naar de bussen. We verwachtten een rustige terugreis, mede door de grote politieaanwezigheid, maar bij onze bus ontstond plots commotie. We stapten uit en kregen de volledige Griekse ervaring: flitsgranaten, traangas en hiermee was de commotie gauw voorbij. Maar ondanks dat stonden we naast onze broeders.
Op de boot aangekomen bleek dat de cabines vol waren en ook alle stoelen bezet. Het schip was op z’n Grieks bommetje vol. Uiteindelijk besloten we bij elkaar te blijven en sliepen we in de gang, op de vloer, uitgeput maar voldaan. De reis terug was lang, maar de ervaring onvergetelijk. Met onderling, ondanks de omstandigheden, toch nog de nodige humor.
De dagen na de finale bleven we nog even op Kreta. Opnieuw werden we overspoeld met gastvrijheid, broederschap en respect.
We zijn trots op deze hechte band.
Onze oprechte dank aan de groepen van Gate 4 en alle OFI-fans. En in het bijzonder aan onze broeders van Krites voor alle zorgen.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για τη φιλοξενία, τη φιλία και το σεβασμό. Μέχρι την επόμενη φορά, αδέλφια μας!
